του Γιώργου Γιαγκίδη, μεταπτυχιακού Διαιτολόγου-Διατροφολόγου Ιατρικής ΑΠΘ, μέλος Ε.ΠΑ.Μ Θεσ/νίκης
Ας αποτείνουμε και εμείς τα απαραίτητα στη φιέστα του Κ. Μητσότακη που ζούμε αυτές τις ημέρες, ενόψει και της ταινίας «Ορεινές Συμφωνίες», η οποία έκοψε… 441 εισιτήρια σε δύο αίθουσες έως τώρα.
Παρακάτω λοιπόν η σκοτεινή και ένοχη πολιτική πορεία του Κ. Μητσοτάκη πριν ακόμα από την κατοχή, έως τον εμφύλιο, την αποστασία, τη χούντα, την οικονομική καταστροφή της Ελλάδας και τα μνημόνια.
Ας μην μιλάμε για το ήθος και την ποιότητα του εκάστοτε ανθρώπου, άλλωστε υπάρχουν και τα έργα του που εύκολα τον ορίζουν. Ας τα δούμε λοιπόν:
Η περίοδος του αντικομμουνιστικού μένους και η εμπλοκή στον κρητικό Εμφύλιο:
Ο 28χρονος Κ. Μητσοτάκης το 1946 ξεκινά την επανέκδοση της περιβόητης έως και σήμερα (για τις σκανδαλώδεις επιδοτήσεις) εφημερίδας «Κήρυκας Χανίων».
Από τις στήλες της εφημερίδας εκείνος το 1947 καταγγέλλει την «πλήρην συνθηκολόγησιν του επισήμου κράτους ενώπιον της κομμουνιστικής βίας», με αφορμή την κήρυξη απεργίας αγροτών και εμποροβιοτεχνών στα Χανιά.
Από την ίδια εφημερίδα ο περιβόητος Παύλος Γύπαρης (συνάδελφος βουλευτής του Κ. Μητσοτάκη στο Κόμμα Φιλελευθέρων του Σ. Βενιζέλου), ως στρατιωτικός διοικητής Χανίων, εξαπολύει με πύρινα άρθρα του επιθέσεις κατά των «Ελασιτών, Κουκουέδων, Βουλγάρων, κτλ» και, σε συνδυασμό με το όργιο τρομοκρατίας στα χωριά της δυτικής Κρήτης, πετυχαίνει τελικά τον σκοπό του, να μεταφέρει τον εμφύλιο και στο νησί.
Μητσοτάκης και Γύπαρης συνολικά αποτελούν την αιχμή του δόρατος του αντικομμουνιστικού αγώνα στα Χανιά, ενώ ο ίδιος ο Κ.Μ στη βιογραφία του (σελ. 262) αποδίδει στον εαυτό του τον ρόλο του «πολιτικού καθοδηγητή» του Γύπαρη (αν και κατά 36 χρόνια νεότερός του).
Το 1966, στην κηδεία του Γύπαρη ο συντάκτης της «συμφιλιωτικής» συμφωνίας του Θερίσου, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, εκφωνεί τον επικήδειο τονίζοντας «την πολύτιμη εθνική υπηρεσία του εκλιπόντος κατά τον συμμοριτοπόλεμον».
Πάντως ο πρώην φρουρός του Ε. Βενιζέλου και καθοδηγητής της δολοφονίας του Ι. Δραγούμη και της επίθεση στο Β. Αυλωνίτη, Γύπαρης, είχε φροντίσει να εκφράσει το «ανάθεμα» του για το Κ. Μητσοτάκη (από το το αρχείο του Β. Σκουλά και πάλι) μέσα από τη διαθήκη του, εδραιώνοντας και αυτός το πώς κανείς ουσιαστικά δεν εκτιμούσε τον Κ. Μητσοτάκη, τόσο ως πολιτικό μα και ως άνθρωπο.
Την περιόδο του εμφυλίου οι ομάδες του Γύπαρη είχαν επιδοθεί σε κάθε είδους θηριωδία στην Κρήτη, όπως στον Κλαδισό Ποταμό των Χανίων που οι χωροφύλακες του Γύπαρη θα κρεμάσουν ανάποδα το ακέφαλο πτώμα της δασκάλας Βαγγελιώς Κλάδου (αποδίδεται και από το Μίκη Θεοδωράκη), ενώ παράλληλα οι του Εμμανουήλ Μπαντουβά και Κώστα Κεφαλογιάννη αλλώνιζαν με αποκορύφωμα τη μεταφορά ως λάφυρο της κεφαλής και αριστερού χεριού του Καπετάν Ποδιά σε πασσάλους το 1947, στη Μεγάλη Στράτα Ηρακλείου.
Ο Καπετάν Ποδιάς
Επομένως στην Κρήτη Εμφύλιος έγινε, ωστόσο μέχρι και σήμερα αποτελεί ένα ερμητικά σφραγισμένο ζήτημα για ευνόητους λόγους.
Η δράση του Κ. Μητσοτάκη για την Περίοδο 1947-49 πάντως αποτελεί ένα απόλυτα μυστικό θέμα, καθώς δεν υπάρχει παντελώς καμιά περιγραφή, ακόμα και από τον ίδιο(!).
Το ΚΚΕ βέβαια, πρόσφατα καλοδέχτηκε τα δώρα του υιού του, Κυριάκου Μητσοτάκη ως δώρο συμφιλίωσης τάχα.
Η Ναζιστική Φιλία:
Ο Κ. Μητσοτάκης, παρότι «αντιστασιακός», όλως τυχαίως διατηρούσε άριστες σχέσεις με το ναζί στρατηγό και σφαγέα >3.000 Κρητικών, Bruno Bräuer, τον οποίο φρόντισε να ευχαριστήσει αυτοπροσώπως το 1944, καθώς ο στρατηγός του έδωσε χάρη, απελευθερώνοντας τον από τις φυλακές, μαζί με άλλους 100 κρατούμενους, καθώς όπως ομολόγησε:
«Νεαρέ μου, σε ελευθέρωσα επειδή από ό,τι άκουσα μια μέρα θα διαδραματίσεις σημαντικό ρόλο στα πράγματα της πατρίδας σου» (Antony Beevor, Κρήτη, Η μάχη και η αντίσταση, μτφρ. Παναγιώτης Μακρίδης, εκδ. Γκοβόστης, Αθήνα 2004, σελ. 388-389).
Το 1947 ο στρατηγός εκτελέστηκε, ωστόσο πριν τη δίκη του είχε ζητήσει για δικηγόρο του… Το Κων/νο Μητσοτάκη, ο οποίος φυσικά αρνήθηκε, καθώς κέρδισε ο,τι είχε να κερδίσει από εκείνον ήδη. Για την ιστορία κατά την κατοχή συνελήφθη δύο φορές, αλλά και τις δύο φορές ήταν …Τυχερός!
Ας μην ξεχάσουμε φυσικά και πως παρότι έφεδρος στη Μακεδονία κατά τη ναζιστική εισβολή, δεν επέλεξε τη συνέχιση του πολέμου ούτε στο νησί τους, ούτε στην Αίγυπτο.
Η Παραδοχή για την Κατοχή:
Οντας αέναα κυνικός, παραδέχθηκε πρόσφατα πως επί κατοχής έτρωγε σε 3 (!) συσσίτια, αλλά τον ενοχλούσαν οι κραυγές των πεινασμένων έξω, όπως χαρακτηριστικά αναφέρθηκε προφορικά.
Πράκτορας …και των Αγγλων(;):
Πράκτορας της βρετανικής κατασκοπευτικής Inteligence, κατά τον Αλεξάντερ «Ξαν» Φίλντινγκ (πράκτορας της Υπηρεσίας Εκτέλεσης Ειδικών Επιχειρήσεων [SOE] στην Κρήτη).
Παράλληλα, ο Κ. Μητσοτάκης φρόντισε να μπει στην υπηρεσία των Ναζί ως διερμηνέας και δικηγόρος. Οι δυνάμεις κατοχής στις μαζικές εκτελέσεις που έκαναν τότε όριζαν και δικηγόρους των θυμάτων τους, προκειμένου όλα να φαίνονται νομότυπα.
Η λεγόμενη «αντιστασιακή δράση» του Κ. Μητσοτάκη κατασκευάστηκε πολλά χρόνια αργότερα. Η σύλληψη και η φυλάκισή του από τους Γερμανούς ως αντίποινα για τις πανωλεθρίες που πάθαιναν οι κατακτητές από το αντάρτικο κυρίως του ΕΛΑΣ στον νομό Χανίων, μεταφράστηκε σε καταδίκη για δήθεν αντιστασιακή δράση.
Η αλήθεια είναι, όπως προαναφέρουμε, ότι φυλακίστηκε από τους ναζί με την απειλή τυφεκισμού μαζί με δεκάδες άλλους, προκειμένου οι κατακτητές να αποκτήσουν πληροφορίες για τη δράση του ΕΛΑΣ στα Χανιά.
Ο Μητσοτάκης γλύτωσε γιατί οι ναζί τον θεώρησαν «αθώο» και τον απελευθέρωσαν. Πολλούς άλλους από τους συγκρατούμενούς του τους εκτέλεσαν. Γιατί άραγε;
Αναγνώρισε το προπολεμικό χρέος και θεσμοθέτησε τα οικονομικά δεσμά της χώρας:
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, από τη θέση, τότε το 1964, του υπουργού Οικονομικών υπέγραψε τέτοιες συμβάσεις διακανονισμού των χρεών της χώρας, ώστε ορίστηκε η αποπληρωμή για 42 με 45 χρόνια, δηλαδή μέχρι το 2009, μέχρι δηλαδή να προσφύγει η χώρα ως δια μαγείας στο μηχανισμό στήριξης το 2010.
Συγκεκριμένα «Η ονομαστική αξία των χορηγηθεισών νέων ομολόγων εις τους κομιστάς προπολεμικών εσωτερικών δανείων διπλασιάζεται, ο τόκος αυξάνεται και θεσπίζεται λαχείον. Εν συγκρίσει προς την ρύθμισιν υπό της κυβερνήσεως της ΕΡΕ, δίνονται ήδη 160% επί πλέον», θριαμβολογούσε τότε η φιλική προς τον Μητσοτάκη «Ελευθερία» (16.7.1964).
Γιατί; Όχι μόνο γιατί η εθελοδουλία του προς τους εκάστοτε ξένους δυνάστες της πατρίδας ήταν παροιμιώδης, αλλά και γιατί περί το 30% των ομολογιών βρίσκονταν σε ελληνικά χέρια. Πρώτα και κύρια στο παλάτι, αλλά και σε μεγάλες οικογένειες της οικονομίας και της πολιτικής, που ορέγονταν να λεηλατήσουν τη χώρα με χρέη πολυκαιρισμένα, ξεχασμένα και πολυπληρωμένα πρώτα και κύρια με το αίμα του ελληνικού λαού σε 2 δεκαετίες πολέμων.
Το κυριότερο, έφερε τη Χούντα:
Βάζοντας πλάτη στο βασιλιά ανάγκασε σε παραίτηση μια κυβέρνηση (Γ. Παπανδρέου), παρά το σαρωτικό >50% εκλογικού ποσοστού της (εκμεταλλευόμενη τα φιλο-αριστεριστικά αισθήματα του τότε). Ο περιβόητος «αποστάτης» που έκανε ευκολότερη την έλευση των απριλιανών, εν μέσω της πρόκλησης πολιτικής αστάθειας που ευνοεί τα πραξικοπήματα. Ο χαρακτηρισμός «αποστάτης» ήταν κάτι από το οποίο ποθούσε να απαλλαχθεί, όπως μέσα ακόμα και από το παρατσούκλι του «γκαντέμη», αλλά δεν το κατόρθωσε ποτέ.
Η Κυβέρνηση Αποστατών.
Η Δήλωση Μετάνοιας προς τη Χούντα:
Κατά την Απριλιανή Δικτατορία ο Μητσοτάκης πλάι σε ποικίλα πολιτικά πρόσωπα συλλαμβάνεται. Σε αντίθεση με άλλους όμως, ο Μητσοτάκης βρίσκει τρόπο να μείνει ελεύθερος, καθώς δηλώνει εγγράφως πως δεν θα έκανε κάτι εναντίον του καθεστώτος. Ο Θανάσης Σκουλάς που αποκάλυψε το σκάνδαλο ανέφερε σχετικά «Για να γνωρίσετε τον άνθρωπο που υπέγραφε ταπεινωτικές δηλώσεις στον Παττακό, όταν εμείς βασανιζόμασταν στον ΕΑΤ/ΕΣΑ». Πως τα φέρνουν οι καιροί τελικά για έναν «αντιστασιακό»…!
Η Απαίτηση για το Βασιλιά:
Απαίτησε την επιστροφή βασιλιά το 1973 και έπειτα, του Κ. Καραμανλή (του γνωστού γερμανόφιλου, υπουργού στον εμφύλιο και συνεργάτη των Ναζί κατά την υπόθεση Μαξ Μέρτεν, που αμνήστευσε όλους τους εγκληματίες πολέμου και ναζί το 1958, έκανες τις εκλογές βίας & νοθείας το ΄61 κ.α):
Υπόθεση Αρχαιοκαπηλίας:
Κατά την περίοδο διακυβέρνησης του Κ. Μητσοτάκη ως πρωθυπουργού, ο οποίος διατηρούσε και άδεια συλλογέα αρχαιοτήτων, είχε αποφασιστεί οι αρχαιότητες από τη Μεσσαρά να παρουσιαστούν ταυτόχρονα με τη Συλλογή Αρχαίων Μητσοτάκη. Αυτό θα λάμβανε χώρα μέσω της Εκθεσης του Μουσείου Γουλανδρή και τη σχετική απόφαση της Οργανωτικής Επιτροπής της έκθεση, ωστόσο κάπως έτσι έγινε η ανακάλυψη του σκανδάλου. Καθώς κατά την επανεκκίνηση της ανασκαφής του αρχαίου τάφου στη Μεσσαρά Ηρακλείου Κρήτης, ανακαλύφθηκε πως ευρήματα από τον τάφο είχαν κλαπεί, τα οποία διατηρούσε ο πρωθυπουργός!
Η συλλογή του περιλάμβανε 1.062 αρχαία αντικείμενα, τα οποία χρονολογούνται από το τέλος της 4ης χιλιετίας π.Χ. μέχρι τον 3ο αιώνα μ.Χ. Το μεγαλύτερο μέρος της προέρχεται από την Κρήτη και έχει εξακριβωθεί ότι πολλά από τα αντικείμενα προέρχονται από λαθρανασκαφές του 1979 – 1980 στην περιοχή της Μονής Οδηγήτριας.
Ακόμα και η Μελίνα Μερκούρη τότε είχε καταγγείλει προσωπικά τον Κ. Μητσοτάκη για άμεση συμμετοχή σε επιχειρήσεις αρχαιοκαπηλίας, αλλά η δικαιοσύνη εκτός από τυφλή, παρέμεινε και κωφή. Αξίζει να σημειωθεί πως μέλος της επιτροπής της έκθεσης ήταν το κόκκινο πανί της Νέας Δημοκρατίας, αρχαιολόγος Μαρία Βλαζάκη, η πρώην Γ.Γ του Υπουργείου Πολιτισμού.
Χαρακτηριστικά τα λόγια του Ανδρέα Λεντάκη το 1980, όταν σταματούσε το μάθημα για τον Έρωτα στην Αρχαία Ελλάδα για να σχολιάσει για το Κ. Μητσοτάκη πως «Έχει 2.500 έργα στη συλλογή του. Υπολόγισα ότι κάθε δυο μέρες αγόραζε ένα έργο. Από ποιους; Aν δεν είναι αρχαιοκάπηλος έχει σχέσεις με αρχαιοκάπηλους».
Υπερανάπτυξη Δημοσίου Χρέους:
Εκτόξευσε το δημόσιο χρέος από το 69,9% του 1989 στο 111,6% επί του ΑΕΠ το 1993, όταν η Ν.Δ έπεσε από την κυβερνητική καρέκλα. Δεν έφταιγε λοιπόν μόνο ο Α. Παπανδρέου όπως μας λένε, αλλά και ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός των ιδιωτικοποιήσεων και ξεπουλημάτων του Κ. Μητσοτάκη.
Υπόθεση υποκλοπών Μαυρίκη:
O υπάλληλος του ΟΤΕ, Χρήστος Μαυρίκης, διενεργούσε υποκλοπές κυρίως κατά του ΠΑΣΟΚ και Ανδρέα Παπανδρέου, κατ’εντολή του Στρατηγού Νίκου Γρυλλάκη, δεξιού χεριού του Κ. Μητσοτάκη, σε ένα σκάνδαλο που ¨έσκασε¨ το 1993, στα απόνερα του περίφημου «Βρώμικου ‘89». Ο Μαυρίκης έχει ευθαρσώς ομολογήσει δημοσίως το σκάνδαλο και συγκεκριμένα στην εκπομπή «Ζούγκλα» του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου απειλώντας προς πάσα κατεύθυνση (δείτε εδώ) για τη δημοσιοποίηση των επίμαχων κασετών.
Στο στόχαστρο έρχονται ο τότε πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης και η κόρη του, Ντόρα Μπακογιάννη. Τον Ιούλιο του 1993, δώδεκα βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, των οποίων οι συνομιλίες παρακολουθούνταν, υποβάλλουν μηνυτήρια αναφορά και το πόρισμα των ανακριτών δημοσιεύεται τον Δεκέμβριο του 1993, ενώ η Ν.Δ. έχει ήδη απολέσει την εξουσία. Φυσικά όμως ο Α. Παπανδρέου ενέργησε προς τη μη προώθηση διώξεων, στα πλαίσια της κωμικοτραγικής «μη ποινικοποίησης της πολιτικής» του, με τα αποτελέσματα της μυστικής ψηφοφορίας να οδηγούν στην αναστολή των διώξεων του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και των συνεργατών του.
Ο εντολοδόχος του Κ. Μητσοτάκη, Χρήστος Μαυρίκης.
Υπόθεση ξεπουλήματος ΑΓΕΤ Ηρακλής στη Μαφία Caltsestrutsi:
Ηταν εκείνος που πούλησε στις αρχές της δεκατίας του ’90 την υγιέστατη και υπερκερδοφόρα ελληνική βιομηχανία ΑΓΕΤ Ηρακλής στην Κόζα Νόστρα του ιταλικού ομίλου Caltsestrutsi, με επικεφαλής τον καταδικασμένο μαφιόζο Λορέντσο Παντσαβόλτα, στον παραλογισμό του καταστροφικού οικονομικά και κοινωνικά φιλευθερισμού που μαζικά προώθησε εξίσου αποτυχημένα.
Οι δημοκρατικές συλλήψεις:
Το ΄91 συντέλεσε στη γνωστή υπόθεση της φίμωσης της κοινής γνώμης, συλλαμβάνοντας πολλούς από τους εκδότες των εφημερίδων της εποχής, προκαλώντας λαϊκή αγανάκτιση και κινητοποιήσεις σε ευρύτατη κλίμακα.
Δολοφονία Τεμπονέρα:
Επί πρωθυπουργίας του, έλαβε χώρα η δολοφονία του γνωστού δασκάλου Ν. Τεμπονέρα το 1991 στην Πάτρα από τον «αποστάτης» Ιωάννη Καλαμποκά της ΟΝΝΕΔ (σήμερα προϊστάμενος στην Εθνική Τράπεζα σε παράρτημα του Βόλου), στο κλίμα διαδηλώσεων ενάντια στον τρομονόμο του Υπουργού Παιδείας Κοντογιαννόπουλου, αλλά και στην κυβέρνηση των αποστατών του ΄65, όταν σκοτώθηκε ο Σ. Πέτρουλας.
Το τίμιο αίμα του λαού:
Τον Οκτώβριο του ΄΄αγανακτισμένου΄΄ 2011 καλεί την κυβέρνηση να αντιμετωπίσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια με την αδίστακτη «επιβολή του νόμου» σε σχετική συνέντευξη. Όταν ο «δημοσιογράφος» Παπαχελάς (το 2011 τα Wikileaks αποκάλυψαν διασυνδέσεις με τις ΗΠΑ) του επισημαίνει ότι η «επιβολή του νόμου» από την κυβέρνηση σε μια περίοδο με εκατομμύρια στους δρόμους και τις πλατείες σημαίνει ότι «κάποια στιγμή θα χυθεί αίμα, γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος να τηρηθεί ο νόμος και αυτό καμιά κυβέρνηση βεβαίως στην Ελλάδα δεν θέλει να το κάνει».
Η απάντηση Μητσοτάκη σόκαρε ακόμη και τον Παπαχελά: «Τι θα πει αυτό θα χυθεί αίμα; Δηλαδή δεν θα χυθεί αίμα αν παραβιάζεται ο νόμος;
Ξέρετε πρέπει ο πολιτικός να είναι ρεαλιστής και πρέπει να είναι και αποφασιστικός. Εάν δεν υπάρχει αποφασιστικότητα στο κράτος δεν γίνεται τίποτε».
Επιπρόσθετα, παραδοσιακά παθιασμένος στην υποδούλωση της χώρας μας, προέτρεψε το λαό ακόμα και πλήρης ημερών (τέτοια η εμμονή), στο ΄΄ΝΑΙ΄΄ του σύγχρονου Έλληνα ραγιά στο τελευταίο πρόσφατο δημοψήφισμα.
Σχόλιο:
Καμία έκπληξη ωστόσο δεν πρέπει να προκαλεί ένα κορυφαίο και επίτημο στέλεχος σε μια παράταξη που έχει σφραγιστεί με το δωσιλογισμό, όπως βλέπουμε στα τζάκια του εκάστοτε Ράλλη, Βαρβιτσιώτη, Πικραμμένου, Μεϊμαράκη, Παπαδόγγονα, Καραμανλή, Χριστοφοράκου, Εβερτ κι άλλων περήφανων «πατριωτών αντιστασιακών», πλάι στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.
Ενας Κωνσταντίνος Μητσοτάκης που εδραίωσε τον όποιο «μύθο» του σε παραπλανήσεις και μυθεύματα, όπως με τη «Συμφωνία του Θερίσου» που τάχα συνένταξε και υπέγραψε σταματώντας τον εμφύλιο στη νήσο, ή με την μυθιστορηματική ιστορία … Περί παράδοσης του Ναζί Στρατηγού Benthag στον ίδιο, μετά από μυστική συμφωνία μεταξύ τους(!), πλάθοντας λοιπόν έτσι κατά το δοκούν το πολιτικό οικοδόμημα στο οποίο θα πατήσει την μετέπειτα πολιτική του καριέρα, όντας ο πολιτικός δίχως ιδεολογικά φράγματα, διατηρώντας άρτιες σχέσεις, τόσο με δωσίλογους, όσο και αντιστασιακούς, πάντα αναφορικά με τη μεριά που το ζύγι γέρνει.
Η Νέα Δημοκρατία λοιπόν καμία σχέση δεν έχει με τη δημοκρατία και τον πατριωτισμό διαχρονικά, παραμόνο με το δωσιλογισμό για μια ΄΄θέση στον ήλιο΄΄ γλύφοντας τις σόλες του αφέντη, όταν ένας λαός ολόκληρος υποφέρει.
Σε μια Ελλάδα που έχει τη μοίρα να κυβερνάται από τους επιγόνους εκείνων που τα πούλησαν όλα, όπως σήμερα με τη διακυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, γιατί η σπορά της κατοχής δεν έπαψε να υφίσταται ποτέ στον τόπο.
Ας μιλήσει λοιπόν παρακάτω ο Μανόλης Αναγνωστάκης για την πρόσφατη φιέστα με το θάνατο και τις τιμές ήρωα προς το νεκρό Μητσοτάκη:
Τέρμα με τις ωραιοποιήσεις.
Πολιτική, κοινωνική και πολιτισμική επανάσταση τώρα.
Πλούσια Εκπομπή για τον Κων/νο Μητσοτάκη (μετά από το 1:00:00):
https://www.youtube.com/watch?v=CsJAtR5ZnN4
Πηγές:
- Νίκος & Αργυρώ Κοκοβλή, «Αλλος δρόμος δεν υπήρχε. Αντίσταση – Εμφύλιος – Προσφυγιά» (Αθήνα 2002, εκδ. Πολύτυπο).
- Δημήτρης Καζάκης, Ένας από τους αρχιτέκτονες της σημερινής χρεοκοπίας απεβίωσε, ζωή σε λόγου μας, 2017
- Δ. Δημητράκος, «Κώστας Μητσοτάκης. Πολιτική βιογραφία», Αθήνα 1989
- Νίκος Λακόπουλος, Όταν ο Μητσοτάκης συνέλαβε την Γκεστάπο, 2017.
- Ιδρυμα Κωνσταντίνος Κ. Μητσοτάκης – http://www.ikm.gr
- ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΗ ΓΥΠΑΡΗ – Από τον Βενιζέλο στον Μητσοτάκη. Ιός – Ελευθεροτυπία 30/10/2005
- Μάρω Δούκα, «Το δίκιο είναι ζόρικο πολύ» Εκδόσεις Πατάκη, 2010
- Μίκης Θεοδωράκης, «Οι δρόμοι του Αρχάγγελου», τόμος 4ος – Εκδόσεις Κέδρος Αθήνα 1998
- Νίκος Λακόπουλος, Περί Κώστα Μητσοτάκη! Καμιά τιμή σε όσους κάνουν αλοιφή την Ιστορία, 2017.
Καλωσήρθατε στο euzhn16 